அவளும் பூவும்

பறிக்கும் போது பூவொன்று சொன்னது,
பறித்து என்னை என்னதான் செய்வீர்?
பூவாய்நான் செடியோடே சாகிறேன் என்றது!
பைத்தியப் பூவே, என்னோடு வந்தால்
பேரழகி கூந்தலில் அடைக்கலம் என்றேன்!

இருந்த செடியிலேயே வாடிப் போனது!
ஏனென நான்கேட்க ? பூவும் சொன்னது,
உன்னவள் கண்களின் கரும்பூ இரண்டும்,
அப்புன்னகை கொண்ட பூக்கள் பலநூறும்,
என்னையே மறைத்திடும் பார்ப்போர் கண்களுக்கு!
அதுவும் சரிதானே, ஒட்டிய வெட்கம்.!